Ιριδοκυκλίτιδα – Η πιο συχνή φλεγμονή της ίριδας

Τι είναι η ιριδοκυκλίτιδα στον οφθαλμό;

Η ιριδοκυκλίτιδα είναι ο πιο συχνός τύπος ραγοειδίτιδας. Είναι μια φλεγμονή της ίριδας, του χρωματιστού δηλαδή τμήματος του οφθαλμού και του ακτινωτού σώματος, συχνά χωρίς εμφανή αίτια. Συμβαίνει στο μπροστά μισό μέρος του οφθαλμού, στον πρόσθιο θάλαμο και το πρόσθιο υαλοειδές. Έχει δηλαδή να κάνει με:

• Την ίριδα,
• Το ακτινωτό σώμα

Και ίσως να περιλαμβάνει

• Τον κερατοειδή χιτώνα ή
• Το σκληρό.

Θεραπεύεται σχετικά εύκολα, ίσως όμως κάποιες φορές να προκαλεσεί σημαντικές επιπλοκές που να οδηγούν σε προβλήματα της όρασης. Μπορεί να προσβάλλει μόνο τον έναν ή και τους δύο οφθαλμούς. Εκδηλώνεται με την ίδια συχνότητα και ποσοστό και σε γυναίκες και σε άντρες.

Ποιες αιτίες μπορεί να προκαλέσουν ιριδοκυκλίτιδα;

Στο 50% περίπου των περιπτώσεων ιριδοκυκλίτιδας είναι δύσκολο να βρεθεί το αίτιο που την προκάλεσε ακόμη κι αν γίνουν πολλές κι εξειδικευμένες εξετάσεις. Αυτές οι περιπτώσεις πρόσθιας ραγοειδίτιδας ονομάζονται ιδιοπαθείς.

Σε ένα ποσοστό 20% οι αιτίες μπορεί να είναι λοιμώδεις:

• Ο ιός της ερυθράς,
• Οι ιοί του έρπητα,
• Η φυματίωση,
• Η σύφιλη,
• Η τοξοπλάσμωση

Σε ποσοστό 20% πιθανό να έχει σχέση με κάποιες συστηματικές νόσους:

Αυτές είναι:

• Η σαρκοείδωση,
• Τα φλεγμονώδη νοσήματα του εντέρου, ελκώδης κολίτιδα, νόσος Κρον,
• Η ψωρισιακή αρθρίτιδα,
• Η νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα, η παιδιατρική ραγοειδίτιδα,
• Η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα,
• Το σύνδρομο Reiter,
• Η νόσος Αδαμαντιάδη – Behcet,
• Η ετεροχρωμική ιριδοκυκλίτιδα Fuchs, χρόνια ήπιας έντασης φλεγμονή, που δεν απαιτεί θεραπεία, πάρα μόνο στην περίπτωση που παρατηρήσουμε αύξηση της ενδοφθάμλιας πίεσης.
• Σύνδρομο Posner – Schlossmann

Σε άλλο ποσοστό πιο μικρό η ιριδοκλυκλίτιδα ίσως προκληθεί μετά από:

• Κάποιο τραύμα στον οφθαλμό,
• Από χειρουργική επέμβαση που έχει ήδη πραγματοποιηθεί στο μάτι για την αντιμετώπιση του καταρράκτη ή του γλαυκώματος.

Σε ένα άλλο επίσης περιορισμένο ποσοστό περιπτώσεων ενδέχεται να εκδηλωθεί μια πρόσθια ραγοειδίτιδα από:

• Ένα νόσημα κακοήθες, όπως είναι το λέμφωμα ή η λευχαιμία.

Ποια είναι τα είδη της ιριδοκυκλίτιδας;

Οι ιριδοκυκλίτιδες ανάλογα με τους ιστούς που έχουν την φλεγμονή χωρίζονται σε:

• Ιρίτιδες,
• Ιριδοκυκλίτιδες,
• Κερατοραγοειδίτιδες,
• Σκληροραγοειδίτιδες.

Ανάλογα με την αιτία σε:

• Λοιμώδεις,
• Μη λοιμώδης,
• Μετατραυματικές,
• Μετεγχειρητικές,
• Σύνδρομα μεταμφίεσης.

Ανάλογα με την πορεία της λοίμωξης σε:

• Οξεία ιριδοκυκλίτιδα. Εκδηλώνεται απότομα, διαρκεί έως 1,5 μήνα και εμφανίζει έντονα συμπτώματα. Απαιτείται η όσο το δυνατό πιο σύντομη έναρξη της απαιτούμενης θεραπευτικής αγωγής για την αντιμετώπισή της.
• Χρόνια ιριδοκυκλίτιδα. Τα συμπτώματα με τα οποία εκδηλώνεται δεν είναι όλες τις φορές άμεσα αντιληπτά, είναι αρκετά ήπια και η διάρκεια τους υπολογίζεται πάνω από 6 εβδομάδες. Χρήζει τακτικής παρακολούθησης από γιατρό.
• Υποτροπιάζουσα. Έχουμε συχνές επαναλήψεις της φλεγμονής. Χρειάζεται άμεση έναρξη της θεραπείας αμέσως μετά την επανεμφάνιση του πρώτου συμπτώματος.

Ανάλογα με την κλινική της εικόνα διακρίνεται σε:

• Κοκιωματώδη ιριδοκυκλίτιδα, οζίδια στην ίριδα και ιζήματα στο εσωτερικό,
• Μη κοκιωματώδη, μικρές λευκές εναποθέσεις ιζημάτων στο εσωτερικό του κερατοειδούς χιτώνα.

Ποια κλινική εικόνα παρουσιάζει η ιριδοκυκλίτιδα;

Τα συμπτώματα συνήθως είναι:

• Άλγος στον οφθαλμό ακόμη και στο κεφάλι,
• Ερυθρότητα γύρω από τον κερατοειδή χιτώνα,
• Φωτοευαισθησία,
• Συστολή της κόρης του οφθαλμού,
• Βλεφαροσπασμός,
• Θαμπή όραση,
• Δακρύρροια,
• Συλλογή πύου ή αίματος λόγω της ρήξης των αγγείων της ίριδας,
• Κύτταρα φλεγμονής στον πρόσθιο θάλαμο του ματιού,
• Ιζήματα ενδοθηλίου του κερατοειδούς,
• Η ίριδα υπάρχει περίπτωση να κολλήσει στο φακό του ματιού και να έχουμε τις ονομαζόμενες ‘’οπίσθιες συνέχειες’’,
• Πλαστικό εξίδρωμα, δηλαδή μεγάλα εξιδρώματα πρωτεϊνικά ενδέχεται να υπάρχουν στον πρόσθιο θάλαμο,
• Αυξημένη ενδοφθάλμια πίεση, η λεγόμενη υπερτασική ιριδοκυκλίτιδα.

Με ποιον τρόπο γίνεται η διάγνωση της ιριδοκυκλίτιδας;

Το πρώτο βήμα φυσικά είναι να κλείσετε ένα ραντεβού με τον οφθαλμίατρό σας. Η διάγνωση γίνεται με βιομικροσκόπηση στη σχιμοειδή λυχνία. Ενδεχομένως να γίνει παρακέντηση του πρόσθιου θαλάμου του οφθαλμού και λήψη υδατοειδούς υγρού για περαιτέρω εξετάσεις PCR. Ο οφθαλμίατρος, αν χρειαστεί, θα σας παραπέμψει σε εξειδικευμένες εργαστηριακές εξετάσεις, αιματολογικές, βιοχημικές, κ.α. προκειμένου να διαπιστωθεί η αιτία πρόκλησης της φλεγμονής και η ύπαρξη ή όχι συστηματικής νόσου. Η συνεργασία του οφθαλμιάτρου και με γιατρούς άλλων ειδικοτήτων θα είναι απαραίτητη μόνο στην περίπτωση εκείνη που θα υπάρχει η υποψία ότι ταυτόχρονα με τη φλεγμονή κρύβεται και κάποιο άλλο νόσημα.

Ποιους κινδύνους κρύβει μια ιριδοκυκλίτιδα;

• Ίριδα κολλημένη στο φακό,
• Καταρράκτης,
• Ταινιοειδής κερατοπάθεια,
• Γλαύκωμα,
• Κυστικό οίδημα ωχράς κηλίδας,
• Φθίση βολβού.

Πως αντιμετωπίζεται η ιριδοκυκλίτιδα;

• Στις περισσότερες των περιπτώσεων οι κορτιζονούχες σταγόνες σε τοπική ενστάλλαξη είναι αρκετές για μια επιτυχή αντιμετώπιση της φλεγμονής.
• Άλλες φορές γίνεται συνδυασμός σταγόνων κορτιζόνης με μυδριατικά κολλύρια που διαστέλλουν την κόρη του οφθαλμού.
• Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις η κορτιζόνη χορηγείται με ενέσιμη μορφή, με παραβόλβια ένεση. Αυτή γίνεται με μια μικρή ειδική βελόνα δίπλα από το βολβό, μέσω του κάτω βλεφάρου.
• Η από του στόματος χορήγηση κορτιζόνης συνταγογραφείται σε σπάνιες περιστάσεις, όταν συνυπάρχει συστηματικό νόσημα και σε περιπτώσεις που δεν είναι επαρκής η τοπική αποκατάσταση.
• Αν έχει διαπιστωθεί οφθαλμική υπέρταση, ο γιατρός θα προσθέσει στην θεραπεία και αντιγλαυκωματικά κολλύρια.

Ο πάσχων χρειάζεται να ακολουθήσει πιστά την θεραπεία του για όσες εβδομάδες του έχει συστήσει ο γιατρός του. Στις χρόνιες περιπτώσεις μπορεί και να συνιστάται μια θεραπεία συντήρησης μακροχρόνια.

Προσοχή… αν εξακριβωθεί κάποια άλλη αιτία που οδήγησε στην ιριδοκυκλίτιδα θα πρέπει επειγόντως να αντιμετωπιστεί κι αυτή με την κατάλληλη φαρμακευτική αντιβιοτική αγωγή.

---

Οι πληροφορίες στα άρθρα μας δεν έχουν σκοπό να αντικαταστήσουν την σχέση με έναν εξειδικευμένο επαγγελματία υγείας, γιατρό ή ιατρικό σύμβουλο, και δεν προορίζονται ως ιατρικές συμβουλές.